เข้าถึงบริการสาธารณสุขของรัฐในกทม. ความลำบากของคนรายได้น้อย !

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ได้บัญญัติไว้ใน “ส่วนที่ ๙ สิทธิในการได้รับบริการสาธารณสุขและสวัสดิการจากรัฐ มาตรา ๕๑ บุคคลย่อมมีสิทธิเสมอกันในการรับบริการทางสาธารณสุขที่เหมาะสมและได้มาตรฐาน และผู้ยากไร้มีสิทธิได้รับการรักษาพยาบาลจากสถานบริการสาธารณสุขของรัฐโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย บุคคลย่อมมีสิทธิได้รับการบริการสาธารณสุขจากรัฐซึ่งต้องเป็นไปอย่างทั่วถึงและมีประสิทธิภาพ บุคคลย่อมมีสิทธิได้รับการป้องกันและขจัดโรคติดต่ออันตรายจากรัฐอย่างเหมาะสมโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายและทันต่อเหตุการณ์”

สำหรับกรุงเทพมหานคร การให้บริการสาธารณสุขของรัฐซึ่งผู้มีรายได้น้อยถึงปานกลางมีความจำเป็นต้องเข้ามาใช้บริการ ซึ่งรัฐต้องให้บริการอย่างทั่วถึง

ข้อเท็จจริงพบว่า ที่ตั้งโรงพยาบาลของรัฐบาลมากกว่า 20 แห่งตั้งอยู่บริเวณกลางเมือง และมีโรงพยาบาลของรัฐบาล 10 แห่งที่ตั้งกระจายอยู่โดยรอบกรุงเทพมหานคร

การตั้งอยู่บริเวณกลางเมืองซึ่งประชาชนที่เข้ามารับบริการช่วงเช้าที่โรงพยาบาลรัฐฯเริ่มเปิดให้บริการ ผู้ป่วยต้องเดินทางจากทุกทิศทุกทางเข้ามาสู่ใจกลางเมืองพร้อมๆ กับคนที่ต้องเดินทางมาทำงานด้วยถนนเส้นเดียวกัน

จากข้อมูลความเร็วในการเดินทางบนถนนสายหลัก พ.ศ. 2557 โดยสำนักการจราจรและขนส่ง กรุงเทพมหานคร พบว่า ช่วงเร่งด่วนรถสามารถวิ่งได้ด้วยความเร็วเฉลี่ย 17 กิโลเมตร/ชั่วโมง ซึ่งเมื่อ 5 ปีที่ผ่านมาคือ ปี พ.ศ. 2552 ช่วงเร่งด่วนรถสามารถวิ่งได้ด้วยความเร็วเฉลี่ย 22 กิโลเมตร/ชั่วโมง

ในขณะที่จำนวนประชากรที่อาศัยในกรุงเทพมหานคร พบว่า ประชากรที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานครที่ประกอบด้วยประชากรที่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านและอาศัยอยู่จริง และประชากรแฝง (ประชากรที่ไม่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านแต่มาอาศัยอยู่ + ประชากรที่เดินมาทำงานในเวลากลางวัน) ประชากรมีแนวโน้มที่จะสูงขึ้นตลอดเวลา

ในการเดินทางของประชากรส่วนใหญ่ พบว่าจากข้อมูลประชากรที่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านในปี พ.ศ. 2557 หากประชากรจำนวนมากอาศัยอยู่ชานเมืองฝั่งตะวันตกของ กทม. และอยู่เขตชั้นกลางฝั่งตะวันออกของ กทม.ประชากรกลุ่มใหญ่ต้องเดินทางเข้าใจกลางเมืองด้วยระยะทางไกลและใช้เวลามาก

ในขณะที่หน่วยงานท้องถิ่นคือ กรุงเทพมหานครก็พยายามขยายบริการด้านสาธารณสุขโดยตั้งศูนย์บริการสาธารณสุขให้กระจายการบริการให้ครอบคลุมทั้งพื้นที่ กทม.

ซึ่งทั้งหมดคงพยายามตอบโจทย์เรื่องความสะดวกและรวดเร็วต่อการเข้าไปใช้บริการสาธารณสุขที่ยังคงมีปัญหาและอุปสรรคที่รัฐต้องแก้ไขอย่างต่อเนื่อง