นักท่องเที่ยว แรงงาน เที่ยวสงกรานต์เชียงใหม่
ขับรถเล่นสงกรานต์รอบคูเมืองเชียงใหม่เห็นเพื่อนต่างชาติและคนไทยเล่นสงกรานต์สาดน้ำกันอย่างสนุกสนาน
สังเกตได้ว่าวันที่ 13-14 เม.ย. 59 เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวฝรั่ง และชาวจีน ส่วนวันที่ 15 เม.ย. กลับเต็มไปด้วย..แรงงานต่างด้าว
ทุกครั้ง...เมื่อไปตลาดสดใกล้บ้านที่คนทั่วไปเรียกว่าตลาดป่าข่อย พบเจอชาวต่างชาติที่เรียกว่า..แรงงานต่างด้าว..จำนวนมาก
ทุกครั้ง...เมื่อไปจับจ่ายใช้สอยที่ห้างในเชียงใหม่ ไม่ว่าห้างใหญ่หรือเล็ก พบเจอชาวต่างชาติที่เรียกว่า..แรงงานต่างด้าว..จำนวนมาก
ทุกครั้ง...เมื่อขับรถผ่าน พื้นที่ก่อสร้าง ร้านอาหาร พื้นที่เกษตรไม่ว่าจะเป็นที่นา พื้นที่สวนปลูกดอกไม้ หรือสวนผลไม้ พบเจอชาวต่างชาติที่เรียกว่า..แรงงานต่างด้าว..จำนวนมาก
เพราะ...เรากำลังเปิดประเทศ เราอยู่ในกลุ่มประชาคมอาเซียน (ASEAN Community) เราอยู่ในกลุ่มที่รวมตัวกันเพื่อสภาพความเป็นอยู่ที่ดี สามารถประกอบกิจกรรมทางเศรษฐกิจได้อย่างสะดวกมากยิ่งขึ้น
เพราะ...วันนี้เราต้องอยู่ ต้องเห็น ต้องสัมผัส รับรู้วัฒนธรรมและวิถีของเพื่อนบ้านอย่างใกล้ชิด (เพราะบ้านติดกัน อยู่ในชุมชนเดียวกัน) และวันนี้...เราต้องแบ่งปันทรัพยากรและสาธารณูปโภค (ของเรา) ให้เพื่อบ้านใช้
แต่เราก็...อยู่อย่างสบายใจ แบ่งปันกันได้ (แม้จะไม่ดูแลรักษาเหมือนเราก็ตาม) เราก็ยังไม่ตื่นตระหนก ไม่ต้องวางแผนป้องกันหรือกำหนดกฎเกณฑ์การใช้ทรัพยากรและสาธารณูปโภคแต่อย่างใด
ครั้งหนึ่ง อยุธยา ปทุมธานี ลำพูน หรืออีกหลายๆเมืองที่เป็นพื้นที่เกษตร บางพื้นที่เป็นที่ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำที่อุดมสมบูรณ์ ซึ่งปัจจุบันเป็นที่ตั้งโรงงานอุตสาหกรรมจำนวนมากและกำลังเป็นพื้นที่ที่สะสมมลพิษและขยะจำนวนมาก บางแห่งพืชพรรณและสัตว์น้ำที่หากินได้แบบที่เรียกว่า “ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว”...หายไป...
เมื่อวันที่ประเทศในประชาคมอาเซียน (ASEAN Community) สามารถประกอบกิจกรรมทางเศรษฐกิจได้อย่างสะดวกมากยิ่งขึ้น แรงงานเพื่อนบ้านค่าแรงถูกมาก...ซึ่งโรงงานอุตสาหกรรมก็พร้อมที่จะขยับตัวออกไปจากพื้นที่ อยุธยา ปทุมธานี ลำพูน หรืออีกหลายๆเมืองที่เป็นพื้นที่เกษตรที่เคยอุดมสมบูรณ์ของเราแล้ว...คงเหลือไว้แต่มลพิษทิ้งไว้ให้ลูกหลาน
เพราะ...พบเจอชาวต่างชาติที่เรียกว่า..แรงงานต่างด้าว..จำนวนมาก...วันนี้เราต้องอยู่ ต้องเห็น ต้องสัมผัส รับรู้วัฒนธรรมและวิถีของเพื่อนบ้านอย่างใกล้ชิด (เพราะบ้านติดกัน อยู่ในชุมชนเดียวกัน) และวันนี้...เราต้องแบ่งปันทรัพยากรและสาธารณูปโภค (ของเรา) ให้เพื่อบ้านใช้ แต่เราก็...อยู่อย่างสบายใจ แบ่งปันกันได้ (แม้จะไม่ดูแลรักษาเหมือนเราก็ตาม) เราก็ยังไม่ตื่นตระหนก ไม่ต้องวางแผนป้องกันหรือกำหนดกฎเกณฑ์การใช้ทรัพยากรและสาธารณูปโภคแต่อย่างใด
วันข้างหน้าของลูกหลานเราล่ะ ?
